Prawo dla monitoringu wizyjnego
Cz. 2. Czas przechowywania nagrań (retencji danych)
Waldemar Więckowski

Czas przechowywania nagrań to jeden z ważniejszych parametrów użytkowych instalacji systemów dozorowych CCTV. Prawne uregulowanie czasu retencji danych to jedna z istotnych kwestii stanowiących przedmiot zainteresowania GIODO. Pod pojęciami przechowywania nagrań i retencji danych, w przypadku monitoringu wizyjnego, kryje się jedna i ta sama treść. Ale jakże odmienne jest jej pojmowanie przez tych, dla których jest to kwestia uzyskania pożądanego efektu z inwestycji w dozór CCTV, oraz przez tych, dla których – jak się wydaje – to sprawa administracyjnego uregulowania jeszcze jednej dziedziny, w której przetwarza się dane osobowe.

Dyskusja nt. nowej ustawy o systemach monitoringu wizyjnego wymaga, żeby branża zabezpieczeń wyraźnie przedstawiła swoje pomysły na funkcjonowanie tych systemów. Czy chcemy, żeby straszono Wielkim Bratem, czy też chcemy, żeby powstawały skuteczne systemy bezpieczeństwa działające zgodnie z demokratycznymi standardami? Czy system CCTV to tylko instalacja techniczna, czy organizacja działająca w oparciu o nowoczesne technologie?

Wbrew technicznemu trendowi lansowanemu przez producentów sprzętu i oprogramowania CCTV, przy obecnie dużych cięciach budżetowych Rotterdam stawia na wysokie umiejętności operatorów, dobrą współpracę z policją i kontakt z mieszkańcami. 82% mieszkańców popiera system CCTV. Do Polski warto byłoby importować wymóg konsultacji społecznych i wymóg dyskusji różnych rozwiązań dla występujących problemów.

Dzisiaj konkurują z systemami analogowymi oraz HD-SDI, bijąc je na głowę funkcjonalnością, sposobami transmisji obrazu czy możliwościami zapisu lokalnego. Są więc coraz częściej pod lupą użytkowników, którzy – w przeciwieństwie do przyzwyczajeń klientów instytucjonalnych – szukają rozwiązań przenośnych, elastycznych, z prostym i przyjaznym interfejsem. Są określane mianem wizyjnych systemów dozoru SOHO (Small Office Home Office), choć nie zawsze ograniczają się wyłącznie do takich zastosowań.

Wraz z rozwojem współczesnej cywilizacji wzrosło zapotrzebowanie na nowe rozwiązania techniczne związane z ochroną obiektów, szczególnie w zakresie ochrony perymetrycznej. Wcześniej tego typu rozwiązania były wykorzystywane głównie na potrzeby militarne i do ochrony ważnych obiektów publicznych, obecnie obszar obiektów wymagających takiego zabezpieczenia jest znacznie szerszy. W latach 2009–2011 Zakład Elektroniki Instytutu Elektroniki i Systemów Sterowania Politechniki Częstochowskiej realizował projekt rozwojowy „Wibracyjny system elektronicznego ostrzegania z czujnikami drgań z AFP” finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Wykonany system i czujniki drgań z AFP są oryginalnymi rozwiązaniami.

W numerze 2/2012 "sa", w części 1. artykułu przedstawiono zagadnienia związane z problematyką wdrażania czołowej techniki biometrycznej – rozpoznawania linii papilarnych. W niniejszej, drugiej części opisano problematykę projektowania, wdrażania oraz eksploatacji systemów biometrycznych opartych na analizie pozostałych charakterystyk biometrycznych dłoni. Obok biometryk fizjologicznych zwrócono uwagę na grupę systemów opierających działanie na analizie charakterystyk behawioralnych, których postać jest w oczywisty sposób determinowana również fizjologią dłoni.

Wielu projektantów i instalatorów, zwłaszcza początkujących, poszukuje wskazówek i porad dotyczących wytycznych projektowania różnych systemów zabezpieczeń. Jako autorów „kącika projektanta zabezpieczeń” zapraszamy przede wszystkim fachowców z dużym doświadczeniem, a także producentów, którzy zechcą podzielić się swoją wiedzą. Będzie to pomocne w zrozumieniu podstawowych zasad projektowania. Rozpoczynamy przygodę z projektowaniem od omówienia podstawowych zadań instalacji sygnalizacji pożarowej.

Instalacja sygnalizacji pożarowej (ISP), której funkcje zgodnie z PN-EN 54-1 [1] wykraczają już poza wykrywanie pożaru i alarmowanie, powinna być utrzymywana stale w gotowości do spełnienia swojego zadania. Funkcjonalność i parametry centrali sygnalizacji pożarowej (CSP) – głównego elementu instalacji – są określone w normie. Natomiast oprzewodowanie, które łączy elementy systemu sygnalizacji pożarowej tworzące ISP, jest wytworem projektanta. Norma na centrale określa szczegółowo, jak powinna zareagować w razie uszkodzenia jej elementów lub obwodów wewnętrznych. Już na etapach projektowania i wykonawstwa ISP powinno się dążyć, aby skutki możliwych uszkodzeń były ograniczone do rozmiarów akceptowalnych przez wymagania norm.